EZİLEN GÜLÜN HİKAYESİ (diyalog)

.......
Gördün mü? Yine bir gül ezildi topraða…
Küçücük elleriyle hayata tutunmaya çalýþýyordu.
Ama hangi vicdansýzlýk dayanýr buna?
Hangi taþ kalpli kýyar bir çocuða?

.......
Gördüm… Ama görmek yetmiyor artýk.
Bir gül daha sustu, bir bahar daha kýþa döndü.
O küçücük bedenin üzerinde koca bir dünyanýn aðýrlýðý var.
Söylesene, bu dünya hep böyle mi kalacak?

......
Hep böyle mi kalacak? Kalýr elbet!
Çünkü susuyoruz. Çünkü bakýp geçiyoruz.
Çocuklar ölüyor, güller eziliyor,
Ve biz sadece izliyoruz.

......
Sadece izlemek… Ýþte en büyük suç bu!
Bir gül solarken, bir çocuk topraða düþerken,
Biz bir þey yapmadýkça,
Dünyanýn karanlýðý büyüyecek, biliyorsun.

......
Biliyorum… Ama ne yapabilirim ki?
Vicdaný olmayanlara vicdan öðretemem.
Bir çocuðun ölümü, bir gülün eziliþi,
Kimin umurunda?

....
Umurunda olmayanlarýn sessizliði öldürüyor zaten.
Bir gül kýrýldýðýnda, hepimizin elleri kanar aslýnda.
Ama biz yaralarýmýza bile bakmaktan korkuyoruz.
Oysa bakmamýz lazým... Bakýp utanmamýz.

......
Utanmamýz mý?
Biz utanmayý bile unuttuk artýk.
Bir çocuk, bir gül… Sanki sadece bir rakam,
Sanki bu dünyanýn en basit kaybý.

.......
Ama deðil! Bir çocuk ölürse, dünya ölür.
Bir gül ezilirse, bahar biter.
Söylesene, nasýl bir dünya bu?
Nasýl bir kalp taþýr bunca acýyý?

......
Kalp mi? Kalp taþýmýyor artýk kimse.
Vicdanlar kurumuþ, insanlar sadece gölgeler.
Bir çocuðu öldürmek…
Bir gülü ezmek… Onlar için ne fark eder ki?

....
Eder! Fark eder, ama bilmek istemezler.
Bir gül ezildiðinde, toprak bile aðlar.
O topraðý sulayan yaðmurlar,
Artýk insanlýk adýna deðil, yas adýna yaðýyor.

.....
Ve biz hâlâ susuyoruz.
Bir gül daha ezilirse, kim hatýrlar onu?
Bir çocuk daha ölürse, kim konuþur?
Söylesene, bu sessizlik ne kadar sürecek?

.....
Sessizlik mi?
Sessizlik en büyük suçtur artýk.
Bir çocuðun aðlamasýný duymayan kulaklar,
Bir gülün ezildiðini görmeyen gözler taþlaþýr.

.....
Peki, biz ne yapacaðýz?
Ellerimizle kýrýlan gülleri,
Yüreðimizde hissedebilecek miyiz yeniden?
O çocuklar için bir þey yapabilecek miyiz?

.......
Yapacaðýz... Ama önce kendi kalbimizi temizlemeliyiz.
Susmak yerine konuþmalý,
Korkmak yerine direnmeliyiz.
Güller ezilmesin diye... Çocuklar ölmesin diye...

,....,.
O zaman baþlayalým þimdi.
Bir gül daha topraða düþmesin diye,
Bir çocuk daha sessizce kaybolmasýn diye,
Yüreðimizle konuþalým.

....
Çünkü bir çocuðun gülüþü,
Bir gülün kokusu gibidir.
Onlar ölürse, bahar yok olur.
Ve dünya, karanlýk bir geceye döner.
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: