HASRETİN DERİNLİĞİ

Bir hasret var içimde, derin mi derin,
Dað gibi sessiz, deniz gibi serin.
Sarmýþ yüreðimi, benden uzak,
Duygular bir çýð gibi büyür hep durmaksýzýn.

Her sabah bir umutla baþlar gün,
Gözlerimde yaþ, kalbimde bir hüzün.
Kime anlatsam anlamýyor içimdeki yangýný,
Kimse duymuyor yalnýzlýðýn þarkýsýný.

Gecenin koynuna düþer içimdeki ses,
Gizli yaralarýmdan sýzan ince nefes.
Aðlasam bile, dinmiyor bu sýzý,
Düþlerimde kaybolur, bir avuç yýldýzlý.

Ýçimde bir av, çýkmaz bir yol gibi,
Dipsiz kuyularda yankýlanan bir çýðlýk.
Sözler kifayetsiz kalýr bu derinlikte,
Her kelime, eksik bir teselli gibi.

Uzakta bir umut, eriþilmez bir düþ,
Kalbim kýrýk dökük, hasretin bir nakýþ.
Bir yaným gitmek ister sonsuzluða doðru,
Bir yaným kalýr, bu sessiz aðýta esir.

Hasret öyle bir þey ki, kök salar yüreðe,
Büyür her geçen gün, baðlanýr ömrüme.
Bu suskun özlem, hep içimde saklý,
Sonsuz bir bekleyiþ, bir yarým aþk masalý.

Ve her gece yýldýzlara fýsýldarým,
Yollar uzun, yollar ýssýz, yollar kimsesiz.
Belki bir gün diner bu hasret, kim bilir?
Belki bir gün döner, o uzak, o sessiz...
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: