KARANFİLİN ÖKSÜZ KALDI

Yüreðim taþ gibi, yüreðim viran.
Yüreðim yanýyor, yokmu hiç duyan?
Yaþamak mý yalan, ölmek mi yalan?
Karanfilin öksüz kaldý, dönsene annem.

Yanaklarýn tombuldu ,gözlerin maviþ.
Eksilmezdi yüzünden, o anlamlý gülüþ.
Neden böyle çabuktu, sonsuza gidiþ?
Karanfilin öksüz kaldý, dönsene annem.

Giymedin giydirdin, bizi hevesle.
Deðiþmezdik göðsünü, altýn kafesle.
Yaktýn bizi kül ettin, o son nefeste.
Karanfilin öksüz kaldý, dönsene annem.

Sensiz nasýl yaþarýz, biz bu dünyada?
Dünya bir okyanusdu, sendin tek ada.
Hayalinden baþka þey, yok ki burada?
Karanfilin öksüz kaldý, dönsene annem.

Hani yoktu ayrýlýk, yoktu hiç ölüm.
Ölüme ayrýlýk, demiyor dilim.
Ellerini arýyor, her iki elim.
Karanfilin öksüz kaldý, dönsene annem.

Savurur anýlarý bir avuç toprak.
Mümkün mü anýlarda, seni yaþamak.
Varmýydý can evinden, evladý vurmak.
Karanfilin öksüz kaldý dönsene annem.
Sosyal Medyada Paylaşın: