Sen, gecenin köþesinde durup, birkaç dizeyi eksik býrakmak ne demektir, bilir misin? Yarým kalmýþ bir söz daha çok acýtýr bazen.
Sen, bir rüzgarýn ardýndan kaybolup, birkaç kelimeyi unutmak ne demektir, bilir misin? Sözlerin, içimdeki boþlukta yanký olur.
Sigara dumanýnda asýlý kalmýþ kelimeler, aðzýmdan düþmeden önce ihanet ediyorlar bana her seferinde. Bak, çay bardaðýna bile sýðdýramýyorum seni, þekerin eriyiþi kadar çabuk kaçýyorsun benden.
Sana benzeyen kadýnlar gördüm dün akþam. Gözleri bir þeyler fýsýldýyor, dilleri susuyordu. Ve ben, hiç konuþamadýðýmýz o eski sohbetlerin boþluðunda üþüdüm.
Sokak lambalarý da, bizim kadar eksik yanýyor bu þehirde. Birimiz sabahý bekliyor, diðerimiz gecenin içinde kayboluyor.
Oysa sevgilim, bir masanýn köþesine yaslanýp, dünyanýn en kýsa þiirini yazmak vardý: "Sen" Ama sýðmýyorsun hiçbir kâðýda, hiçbir geceye ve içime.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.