Bilirdi; Yalnýzlýktan ve ayrýlýktan oldum olasý korkar Ne zaman bir baþýma kalsam Ödüm patlar/ yüreðim çatlar/ yapayalnýz kalamazdým asla…
Kendimle bir baþýma Ve yapayalnýz býrakmak istemezdi bu yüzden beni Bilirdi; yanýmda o yoksa kafayý yerdim çünkü… “iyi bak kendine” dedi Beni bana deðil de Kendine emanet eder gibiydi Elveda der gibi/ dönüþü olmayan bir yola gider gibi Bir daðýn çöküþü/ bir çýðýn üzerime ansýzýn düþüþü gibi Yere düþen yaðmur ve havada savrulan kar gibi Ellerimi boþluða Gözlerimi yollarýna koyup gitti… Korktum; Kalakaldým/ Bakakaldým/ Sevekaldým…
- punduna getirip þiire sýzan Ve suikasta yeltenen anarþist bir dil yazdý sonunu þiirin-
“Kapýdan çýktý… Birkaç adým attý… Durdu kadýn… Yüzünü çevirdi -Yaramaz bir çocuðu azarlar gibi- “abartma, annemlere gidip geleceðim” dedi…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.