Dünya kan şelalesi

Sýðýnaklarýn bekçisi,
Düðmeye basýyor.
Hapsettiði nefesi;
Boðuyor, öldürüyor.

Mutluluðun hayali siliniyor.
Artýk gözyaþlarý yetmiyor,
Alev almýþ ateþi söndürmeye.
Bir inat ki yürüyor, gidiyor.

Uðrumuza dökülen,
Kýrmýzýya sarýlýrken.
Beyaz düþler kurduk.
Ve örtündük uyurken.

Dinmiyor kan þelalesi.
Parçalanmýþ renkleri,
Boyuyor her yeri kýrmýzýya.
Taþýyor sýðýnaklarýn çilesi.

Kendince amaçlar çiziyor.
Kin ve nefret kusuyor.
Ýzi asýrlara taþýnacak,
Cana acý damga vuruyor.

Hayallerimiz var.
Yemyeþil vadiler.
Altýn sarýsý günler;
Mis kokulu çiçekler.

Göðsümüzdeki çocuklar,
Mavi gökte uçuþan kuþlar.
Bahçemizdeki kýzýl güller
Ve bal veren arýlar.

Vurdu bizi beklenmeyen.
Sancýlarýn geçiþte sarsýyor.
Gördüklerimiz korkuturken,
Duyduklarýmýz saðýr ederken.
Sosyal Medyada Paylaşın: