Alaca Karga Ve Mehtap

Kamer dedikleri

Geceleri sitemkâr

Gündüzleri vefalýdýr


Günün sonunda

Ah mehtaplý çiçek

Alaca açýlýnca gözlere

Hüzün sarar gökyüzünü


Kargalar semayý sarýnca

Ne de çok efkârli

Ýnsan varmýþ dersin ya

Ýþte o akþamlarda…


…Bir sen bilirsin; neden

Sütun bacaklarýnla gelirsin

Buselerini býrakýrsýn

Alev dudaklarýn dert yanar


Sen böylesin gözümün nefretinde

Seninle daha koyudur karanlýk

Üþütür yüreðimi rüzgârýn serinliði

Artýk gitmelisin, vakit doldu

Tan doðuyor yine… Ah alacakaranlýk


Beni sevdiðinde

Hep düþünürüm

Kim bu kadýn diye


Sonra biraz daha yaþlanýyorum

Ve beni sevdiðinde

Saçlarým

Týpký bembeyaz köpüren denizlere dönüþür


Sen her daim

Henüz gençsin

Bir Afrodit misali

Gözlerin bir trajik tiyatro tadýnda


Bir mehtap verdin bana

Sigara dumanýndan sararan

Perdelere sarýlý bir kedere benzer


Üzüm yapraklarýnda

Kýraðý ve buzlu göl parlarken

Sen gitmelisin þarap kokan teninle

Artýk, vakit doldu

Alaca kargalar kanat çýrpar, hadi git


Ben onu beklerim her dem

Solmuþ resmini kýskandýðýn kadýný

Sen hadi git, ben beklerim sessizce

ve ýssýz

Ömür dediðin nedir ki, geçer gider,…
Sosyal Medyada Paylaşın: