VAZ GECİLMEZ DEĞİLSİN SEVGİLİ

Vazgeçilmez deðilsin sevgili,
Gökyüzü bile yýldýzlarýndan vazgeçti bir bir,
Geceler sessizleþti, sabahlar sustu,
Ama ben, ben senden vazgeçemedim iþte,
Bunu bil.

Sana olan sevdam, ýrmaklarý taþýran bir yaðmur,
Denizlere sýðmayan bir fýrtýna gibi,
Ellerim titrer, adýný andýðýmda,
Kalbim her çýrpýnýþýnda seni fýsýldar.
Sen bilmesen de, hissetmesen de,
Bu sevda, zamana karþý dimdik durur.

Sen yokken de döner bu dünya,
Ama neye yarar?
Güneþ doðsa da,
Aydýnlatamaz içimdeki karanlýðý.
Varlýðýnla yeþeren bir bahar oldun içimde,
Yoksan, bir çöle dönerim,
Bil bunu sevgili.

Bazen kendime kýzarým,
Niye tutunurum böyle,
Niye direnirim sensizliðin uçurumlarýna?
Ama sonra hatýrlarým gözlerini,
Bir yangýn gibi kavuran bakýþlarýný.
Ýþte o an, her þey un ufak olur içimde.

Vazgeçilmez deðilsin sevgili,
Bir yaprak gibi savrulur hayat senden sonra da,
Ama benim sevdam, bir çýnar aðacý gibi,
Kök salar en derinlere.
Görmezsin belki, bilmezsin belki,
Ama o kökler, topraðýna sarýlmýþtýr çoktan.

Senden vazgeçmemek,
Belki bir deli inadýdýr benimkisi,
Belki de, en saf, en çýplak gerçek.
Ben seni,
Beni hiç sevmediðin gibi seviyorum.
Bunu bil sevgili,
Ve bil ki,
Vazgeçilmez deðilsin,
Ama ben sensiz bir hiçim.

Sensizlik, yarým kalmýþ bir cümle gibi,
Bir mevsim ki kýþý sonsuz süren,
Ruhuma çizdiðin o ince sýzý,
Hiç kapanmayan bir yara, bir iz gibi.
Her adýmda sana çýkýyor yollarým,
Kaçsam da, dönüp dolaþýp yine sana varýyorum.

Unutmak bir seçenek olsaydý sevgili,
Belki çoktan silinirdi adýn dudaklarýmdan.
Ama ben unutmak nedir bilmedim hiç,
Sevda benim kanýmda dolaþan bir zehir,
Her nefeste seni hatýrlatan bir koku.
Kurtuluþum sensin ama,
Tutsaklýðým da yine sensin,
Bil bunu sevgili.

Sana kavuþmak bir hayal belki de,
Ama hayal etmek bile yeter bana.
Her gece yýldýzlara fýsýldarým adýný,
Belki bir rüzgar taþýr sana,
Belki bir düþte gelir konar yüreðine.
Hiçbir þey istemem senden,
Sadece bilmeni isterim;
Vazgeçemiyorum,
Ne senden, ne de senden geriye kalan acýdan.

Bazý günler kýrýlýrým kendime,
Neden hâlâ bu kadar seviyorsun diye.
Ama kalbim sessizce cevap verir;
"Sevda karþýlýk beklemez,
O sadece var olur."
Ve ben anlarým ki sevgili,
Senin yokluðun bile bir varlýktýr içimde.

Eðer bir gün,
Uzak bir köþe baþýnda rastlarsan bana,
Gözlerime bak,
Ve anla beni,
Sana olan sevgim,
Hiçbir sözle anlatýlamayacak kadar derin,
Hiçbir kalemle yazýlamayacak kadar sonsuz.

Vazgeçilmez deðilsin sevgili,
Ama seninle baþlardý her sabahým,
Ve seninle biterdi günün hüznü.
Þimdi her þey yarým, her þey eksik,
Sanki bir þarkýnýn en güzel notasý kopmuþ gibi.
Ama bil ki,
Bu yürek hala senin adýnla atýyor,
Bu kalem hala sana yazýyor.

Ve son bir söz býrakayým sana:
Eðer bir gün gerçekten gidersem,
Ve artýk anmazsam adýný,
Bil ki sevgili,
O gün bu dünya,
Son nefesini vermiþtir benimle birlikte.
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: