Tanrým sessizliðin de sedasý varmýþ meðer,
Varsýn gelmesin ondan, ne selam ne de haber.
Þu virâne yüreðim, toprak olasýya dek;
Onu göreni görmek de beni mutlu eder!
Kýsmet dedikleri köy, benden epeyce uzak,
Beni bildim bileli, yürürüm yalýn ayak.
Kader varsýn tevafuk etmesin hiçbir durak;
Geçtiði yerden geçmek de beni mutlu eder!
Ya Râb! Ben yarattýðýn, eþsiz ûkde çölüyüm,
O’ndan gündüzleri kör, akþamlarý ölüyüm.
Varsýn o çiçek açsýn, kahrýna gönüllüyüm,
Beni ayný dünyada; üzülmek mutlu eder!