GÜVENİN KIRILDIĞI YER

Güvenmek, sevmekten öte bir baðdýr,
Kalbin en derin köþesinde saklanýr,
Sevmek gelir, geçer, yanar söner,
Ama güven, ruhun sessiz sýðýnaðýdýr.

Bir gün, ansýzýn bir gölge düþer,
O masum baðýn üzerine bir leke iner,
Ne bir fýrtýna kopar önce, ne de bir ses,
Sadece içten içe çürür umutlar, sessizce.

Aldatýldýðýný anlamak, ne garip bir acý,
Sanki bir býçak deðil de, bir buz dokunmuþ gibi,
Damarlarýn donarken, ateþ yakar içini,
Ve sorarsýn kendine: Bu kadar mýydý?

Bir dost, bir sevgili ya da bir söz,
Ne fark eder ki, ayný yara her çöz,
Bir kez kýrýldý mý o cam,
Parçalarý toplasan da, eskisi olmaz bir an.

Ýhanetin sesi yoktur, ama yankýsý büyük,
Koca bir dað devrilir, ruhun altýnda bükülür,
Düþünürsün: Nerede yanýldým, nerede güvendim?
Oysa hatanýn suçlusu deðil kalptir,
Sevmek suç deðil, inanmak suç deðil,
Suç, dürüstlüðü bilmeyen yürekte saklýdýr.

Þimdi sorsalar bana: Sevgi mi kýymetli, güven mi?
Derim ki, güven; çünkü o kök gibidir,
Sevgi bir çiçek, bir bahar mevsimidir,
Ama güven, tüm yýl duran gökyüzüdür.

Güven biterse, renkler solar,
Sevgi bile can çekiþir, kurur yapraklar,
Ve insan, güvensiz bir dünyada,
Kendi kalbine bile uzak yaþar.

Þimdi anlýyorum, diyorum kendi kendime,
Hangi acýdan geçersen geç,
Ýhanetin izleri hep kalýr ellerinde,
Ama unutmamayý öðrendim,
Güvenmek kolay deðil, fakat
Yine de onurludur, çünkü ihanetin kirine bulaþmaz.

Bu yüzden artýk sevginin peþinden deðil,
Önce güvenin izinden giderim.
Sevgiyi de bulursam ne mutlu,
Ama güvenmeden, sevmek bomboþ bir yokuþtur
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: