NASİP DEYİP SUSMAK

Her sabah seni düþünerek uyanmak,
Gözlerimde senin hayalinle doðan gün,
Gece olup yýldýzlar sýrayla kayarken,
Bir dilek tutmak sana dair, sessizce,
Bilir misin nasýl aðýr gelir yüreðe?

Zordur, bilirim,
Olmayacak diye beklemek,
Her kelime dilime düðümlenirken,
Her nefes seninle baþlar,
Ve yine seninle biterken.

Yüreðimde bir ateþ var,
Sessizce yanar, dumaný görünmez.
Adýný söylemek isterim bazen rüzgâra,
Ama nasip deyip susarým,
Çünkü bilir yürek, bazý yollar ayrýdýr.

Bir dua mýdýr içimde taþýdýðým?
Yoksa bir kehanet mi bu ayrýlýk?
Ellerim tutmak ister seni,
Ama ellerim boþ kalýr hep,
Avuçlarýmda yalnýzca özlemin izi.

Yýllar geçer belki,
Belki unutulur gülüþün sesi.
Ama yürekte taþ gibi kalýr,
Nasip olmayan sevgilerin izleri.
Çünkü bazen nasip der insan,
Susar, kabullenir, severken bile kaybeder.

Her sabah uyanmak zor,
Her gece uyumak daha da zor,
Ama seni düþündükçe büyür içimde bir þükür,
Varsýn, uzakta da olsa,
Sevmiþim, sevilmemiþ de olsam.

Ve bil ki bu suskunluk,
Bir vazgeçiþ deðil,
Bir kabulleniþ, bir teslimiyettir.
Nasip deyip sustum yine bu gece,
Ama yüreðim hep seninle nefes alýr, bil yeter.

Gece uzun, yýldýzlar sessiz,
Ay parlak ama yüreðim karanlýk.
Her nefeste bir adýn düþer dudaklarýmdan,
Ama duymasýn kimse,
Bu sýr, yalnýzca göklere emanet.

Zordur sevdayý içine hapsetmek,
Zordur konuþacak bin kelime varken susmak.
Eller titrer, gözler dalar boþluða,
Bir an olsun seni düþlememek,
Yürekten bir dilim koparmak gibidir.

Gözlerin...
Hep aklýmda o derin bakýþlarýn,
Ama nasip diyerek kaçýyorum hayalinden,
Çünkü bazý yollar ne kadar istesem de
Birleþmez asla sonsuzda bile.

Bir çiçek düþün,
Susuz ama dirayetli.
Bir gölge düþün,
Görünmez ama hep peþinde.
Öyle bir sevdayým ben,
Var gibi ama yok,
Yakýn gibi ama uzak.

Gözlerimde saklý bir yaðmur,
Ama yaðarsa tufan olur.
Yüreðimde saklý bir sevda,
Ama taþarsa dünya durur.
O yüzden bu sevdayý içimde kor gibi tutarým,
Yakýp da yok etmesin diye ikimizi birden.

Kader, dedikleri bir çizgi deðil mi?
Ýnsanýn istediðinden çok,
Nasip olaný verir ellerine.
Ve ben, ellerimde boþlukla beklerken,
Her sabah yine de gülümserim,
Çünkü bu sevda bile bir lütuftur bana.

Belki bir gün…
Bir bahar sabahý,
Bir rüzgar dokunur yüzüme sen gibi,
Ve o an anlarým ki,
Nasip deyip sustuklarým,
Bir gün göðsümde tomurcuklanýr,
Yeni bir umut gibi…

Ama þimdilik,
Sana dokunamadan,
Sesini duyamadan,
Gözlerinden mahrum,
Nasip deyip susarým,
Ve yine seni severim.
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: