Biliyorum hiç bitmeyecek bu özlem nöbetleri. "Ahh"diyorum Hep mi sevene çektirilir ezâ Kader de hasret varmýþ Teslimim nihayetinde yazan kaleme
Öyle... Arada sýrada deðil aklýmýn mekânýnda Belli bellirsiz tüm adreslerde unutsam seni düþünmeyi Az buçuk kaybetsem dengemi Ve büyük büyük boþluklarda yok olup gitsem... Kendimle konuþuyorum saatlerce Geçen zamaný ve saati hiç kaaliye almýyorum Hiç bitmeyen bir kitap gibi Baþa sarýp sarýp Kendime kendimi anlatýyorum Cümleler arasýnda kayboldukça aklým deliriyorum. Bazen seni de anlatmak istiyorum kendime ama ; Sana kýrgýnlýðým Sana küskünlüðüm saatleri boþ ver asýrlar boyu geçmez
Kalbimin bir tarafý yangýn yeri Diðer tarafý kan revan Hangi tarafa sarýlsam acý Dokunduðum zaman Bir tarafýnda ellerim yanýyor Diðer tarafýnda ise ellerime kan bulaþýyor kan
Birgün bir yerde ansýzýn karþýlaþmýþ olsaydýk Her þey mümkün olabilirdi Bir an sana teslim olabilirdim Bakýþlarýnda ki tuzaða tekrar tekrar düþebilirdim Sonra düþünüyorum Yok yüreðim diyorum Seni affetmeyi kaldýramýyorum Yanmak ise seni baðýþlamaktan daha iyi gibiydi...
Bazen sen yokken güzelsin diyorum Bazen keþke yanýmda olsaydý diyorum Severken ayrý kalmayý ayrýca Güzel becerdik Tebrikler ikimize desem de! Aðrýlý sancýlar sarýyor bedenimi Senin payýn da yok sayýlmaz hani Düþündükçe,düþündükçe eyvahlar olsun ki, çýldýrýyorum Kaybetme nöbetleri bedenimi sarýyor Titreyen sesim Gözbebeklerim Odamýn duvarlarýný yýkýyor titredikçe. Romatizmalarým eskiye nazaran daha sýzýlý oluyor. Hüzünlerim, ah benim hüzünlerim, çocukluðumdan kalma olsa da Peki bu kalbime vuran nedir?
Doktor ilaçlarýný daha dikkatli kullanmalýsýn diyor Nefes almak isterken,boðazýma bir yumru oturuyor, yutkunamýyorum. Sigarayý býrakalý on yýlý geçti de Bir ömür senden vazgeçemedim Öldürecek bir gün beni biliyorum Ya astým ataklarý Ya da bu özlem nöbetleri Öldürecek bir gün beni
Eyy kara kaþlarýna ferman yazdýraným Gözlerinin siyahýna hayranlýðým ayrý olsa da Karanlýða esir yaþamak çok zor Güneþi özlemek diyorum Ahh sevdiðim güneþi özlemek Oda sana benziyor Ayný senin gibi Eþit derece de acý verici oldu Bulutlarýn gölgesi yok bugünlerde Pencere önü bakýþlarla yetiniyorum Güneþ tenimi yakýyor sen ise hala içimi Kahrolasý alerji ilaçlarý da iþe yaramaz oldu artýk
Bana birileri sürekli iyilikten bahsediyor Duyuyor gibi yapsam da duymuyorum aslýnda onlarý Kýsa cevaplar verip haklýsýnýz diyorum haklýsýnýz Ve susuyorum. Utanýyorum belki de söylemeye Ama; Benim hayatýmda iyi insanlar pek olmadý Varsýn canlarý saðolsun
Aslýn da Yapmam gereken þey belli Ýyileþmekten umudunu kesen organlarým gibi Kangren misali Kesip atmak istiyorum Düþünmekten kendimi alamadýðým Seni, Beni, Ve kahretsin ki iþe yaramayan ilaçlarý
Kahretsin ki, Bu özlem nöbetleri hiç bitmeyecek kahretsin!..
#Hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.