Asla noktayý koyamadým sensizliðime, Hep devamý geldi, Bir gün daha atladý iþte üstümden, Takvim yapraklarýnýn düþüþünü seyrettim, Ortasýndan, zirvesinden: Makul bir yerinden deðil hayatýn, En keskin köþesinden, Gölgelerin bile ürperdiði en dibinden; Kazýdým ruhumu. Yokluðunun bir türlü sonuna varamadým, Kalbimin tenhalýðý fezadan daha hýzlý geniþledi, Sýyýrdým aklýmý, soydum çýrýlçýplak býraktým, Þiirlerim, sessizliðinin yanýna yaklaþamadý, Hatýralarýnla bile vedalaþamadým, Böylesine beceriksizlikle, sevgisizlikle, Karanlýðýmda, yalnýzlýðýmý bile aldatamadým, Çaresizlikmiþ, Zayýflýkmýþ, Acizlikmiþ, Gururlandým aptallýðýmla! Umutsuz bir hastalýkmýþ sensizlik kadýn, Atlatamadým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.