İBRET...
ÝBRET!..
Akþamýn rengini hep siyah sanma,
Bazen kandil kandil ýþýltýsý var.
Gündüzün çevresi bembeyaz ama;
Ýçini karartan sýkýntýsý var.
Dünyada tezatlar sürüp gidiyor,
En geniþ salonun kapýsý pek dar.
Bakarsýn bir garip selam ediyor;
Belki, umulmadýk takýntýsý var!
Gülenin yüzünde bir derin melâl,
Aðlayan gözlere, güler yüzler yâr.
Kaderin hükmünü uygular Celâl,
Dost dedik; çok yöne akýntýsý var.
Neþenin ortaðý hüzünmüþ meðer,
Zararýn ortaðý deðil midir kâr?
Yokuþ da, iniþ de ibretlik deðer,
Her nehrin denize çýkýntýsý var.
Yalýlar, saraylar bir gün yýkýlýr,
Güneþin ardýnca kar geliyor, kar.
Aðrý Daðý olsan yine çýkýlýr,
Dünyaya bak, nice yýkýntýsý var...
10.06.2017 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.