PENCERE

PENCERE

Evlerde oturuyoruz, komþuluk, akraba modasý geçmiþ
Bir yanýmýz köylü, bir yanýmýz kentli, kimimiz göçer
Kimimiz þiir, öykü, roman, resim, kimimiz amaçsýz yazar
Zamanýn örgüsünde gençliðimiz, üstelik ajandasý geçmiþ…

Karþýmýzda ekran, pencere, hemen iletiriz günaydýný
Hoþluklar, sürprizler, bazen de hüzünler var, titretir caný
Umuda asýlýrýz, insanýn refahla, huzurla geçse de yaþamý,
Gülümseyen, ýþýyan aydýnlýk, ille ki kuþatýr, sarar dört yaný.

Kahvaltý, gün akýþý, yoðunluðu aþma savaþýmý bir süre
Gündem yazýlýr, çizilir, okunur; aile sýcaklýðý çepeçevre
Sanatla hep iç içe olmak ne hoþ! Sonrasý yeniden pencere
Özlem rüzgârlarý eserken, düþler fýsýldaþýr, dalarýz anýlara.

Bin bir çaðrý yüreklerde, aþkla yürüyoruz iç dünyamýza
Mor, mavi, pembe, yeþil topraðýn þenliði, dolsun içimize
Hani o düþler ülkesi var ya, Anka kuþu, barýþ taþýsýn bize!
Direnmek yakýcýlýða, pencereden sýzan kül kokusu taptaze.

Pencere, kucaklamak masmavi göðü, baharý, yazý, güzü, kýþý
Tek þey söylemek sevgice, en güzeli, insan olabilme bakýþý
Dalarken güneþ yalnýzlýðýmýza, söz dinlemeyen zaman akýþý
Pencereden akseden ýþýltýlarla, sonsuz kýlmak var dünyaya aþký.

Gülþen Þenderin


Sosyal Medyada Paylaşın: