Ben Aralýk ayýnýn, en kuru ayazýnda,
Elbet yanan yüreðim,söner diye bekledim.
Dillerim duadaydý, gözüm cam pervazýnda
Çýkýp gelecek iþte, döner diye bekledim.
Dört duvarýn içinde, hayalinin kabusu.
Yalan oldu gözüme, haram gece uykusu.
Ha geldi ha gelecek, dönmeyecek korkusu.
Çýrpýnan þu yüreðim, siner diye bekledim.
Olsaydý çatlar mýydý,yerimde sabýr taþý
Býraktým iþi-gücü,yoktu dünya telaþý.
Ýþlediðin mendile,düþtü üç beþ gözyaþý.
Her gece gözyaþlarým, diner diye bekledim.
Ýçimde yangýn oldu, bu ayrýlýk günahý.
Dönsen de yakalasam, mutluluðu ferahý.
Kimin nazarý deðdi, kimin tuttu ki ahý.
Bu savaþta sað kalmak, hüner diye bekledim.
Elin eskisi gibi, göðsüme huzur verse.
Ýnsan daðlar aþarmýþ, deli gibi severse.
Dayanacak gücüm, yok Azrail ipi gerse.
Vallahi yalansýzým, dener diye bekledim.
Ne inatmýþ sende ki,ne amansýz gururmuþ.
Ben sayende öðrendim,kim arkadan vururmuþ
Meðer zaman akmamýþ,bütün saatler durmuþ.
Hasretle onurunu, yener diye bekledim.
Tutup da kollarýmdan, attýn bin bir yasaða.
Nasýl düþtüm belirsiz, bu amansýz tuzaða.
Bir göz kýrpsan yeterdi, ah uzaktan uzaða.
Ömrüme yön verecek,fener diye bekledim.
Bomboþ kalmýþ sineme, girer diye bekledim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.