SANA SOYLENMEYENLER

Ben bu yüreði sana verdim,
Sana ait kýldým her atýþýný.
Sen ise bakmadýn gözlerime,
Hep bir þey eksik kaldý, hep yarým.

Sana hitap eden her kelimem,
Sessiz bir çýðlýk oldu gecelerde.
Duymadýn, bilmedin,
Ellerim boþluðuna uzandý sadece.

Ben seni sevmekten hiç yorulmadým,
Ama sen, beni anlamaktan kaçtýn.
Kalbimdeki en güzel yer seninken,
Sen, o yeri darmadaðýn ettin.

Kaç kere anlatmak istedim seni,
Kaç kere gözlerinle konuþmak...
Ama sen bakmadýn bana,
Bir duvar gibi dikildin aramýzda.

Hangi söze dökebilirim içimdeki yangýný?
Hangi harf yeter sana olan duygumu?
Ben seni her þeyden çok severken,
Sen yok saydýn beni, kendimle býrakýp.

Oysa ben yalnýzca seni istedim,
Baþka hiçbir hayale dokunmadým.
Gecelerde yýldýzlarý izlerken bile,
Hep seni düþündüm, hep sana aktým.

Sana anlatamadýðým o sevda,
Þimdi içimde bir düðüm gibi.
Her nefeste biraz daha sýkýyor beni,
Ama sen bilmiyorsun, bilmiyorsun iþte!

Ben ki sana ömrümü adayabilirdim,
Seninle bir geleceðe koþabilirdim.
Ama sen, baþka bir yol seçtin,
Beni geride býraktýn sessizce.

Hâlâ seviyorum seni, biliyor musun?
Hâlâ içimde saklý o umut kýrýntýsý.
Ama sen, o umudu her gün biraz daha,
Kendi ellerinle yok ediyorsun.

Kaç kere düþledim seni karþýmda,
Kaç kere gözlerinle ýsýnmayý.
Ama sen, o soðuk sessizlikle,
Beni hep üþüttün, hep yalnýz býraktýn.

Yüreðimde koca bir yara býraktýn,
Ama ben hâlâ o yarayý seviyorum.
Çünkü o yara, senin adýný taþýyor,
Ve ben senden vazgeçemiyorum.

Bir gün anlarsýn belki,
Ne kadar derin sevdiðimi.
Ama o gün geldiðinde,
Bu yürek çoktan susmuþ olacak.

Sana adadýðým þiirler,
Rüzgârda savrulacak yaprak gibi.
Ve sen, bir köþede fark edeceksin,
Ama artýk çok geç olacak, sevgilim.

Sana verdim ben her þeyimi,
Kendi ýþýðýmý söndürüp sana sundum.
Ama sen bu sevdayý görmedin,
Beni hep karanlýkta býraktýn.

Sana son sözüm þu olsun:
Ben hep seni sevdim, seni bekledim.
Sen beni görmesen de,
Bu yürek yalnýzca sana aitti.
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: