Yokuşlar

(I)
Baþýný yükseklere dayamýþ nemrut gibi,
Topraðýnla taþýnla yangýnlarýn külüsün
Ayrýlýp mekânýndan daðdaki haydut gibi
Geçit vermez yollarýn basamaklý dölüsün!

Alçaklýðýna inat, yokuþta safirlerin;
Çaðlarca zaman çalmýþ, sabýrlar sofrasýndan!
Senin yorgunluðunu içmiþ misafirlerin
Yine sana tükürmüþ çýkarmýþ safrasýndan!

Ölümüne eðimli, mars kadar yaþýnýz var!
Asýrlardýr susmayan nameler çalarsýnýz.
Yüceden yüceye dik, eðilmez baþýnýz var!
Ömürleri törpüler, ayaklar yalarsýnýz!

Ey yolcu! Sür atýný vur yokuþa, yokuþa;
Elbet düze çýkarsýn; bahara, yaza, kýþa
Sen, ne yokuþlar gördün, asla gelmedin tuþa,
Dön bir fatiha oku, geride kalan taþa!

(II)
Bazen, Kývrým kývrýmdýr baþý maðrur yokuþlar;
Aðýr, aðýr yol alýr; insanlar, kurtlar, kuþlar…
Bir nazlý dilberdir ki, iliklerime iþler
Bana geçit vermeyen o yamaçlarda kýþlar.

Kýzýlcýk saçlarýna bir an aklým düþerde;
Senden bir parça gibi beni çeker sürükler
Bir türlü ulaþamam ayaklarým piþerde;
O soðuk nefesiyle ateþimi körükler!

Bakmadan ardýmýza gece gündüz dayanýp,
Þu akýlsýz baþýma þu ayaklarým tanýk!
Geçtiðim her yer sana çýkmaz diye aldanýp
Ben mahkûmun olmuþum, sen ise; baðrý yanýk!

17.10.2008 04:14:31
Sosyal Medyada Paylaşın: