Sensiz Şehirde

Yalnýzlýk içimdeki bir kayadýr erimeyen
Ey! Beni yokluðun girdabýnda büyüleyen
Ne yaman yük verdi sýrtýma ulaklarýn
Artýk müptelasýyým efsunlu rüyalarýn
Gözlerime bir perde çekmiþ gibi öteler
Çelme takýyor bana görünmeyen cüceler
Bu kývýlcým bir renktir gözlerimi süsleyen
Bilge þairler gibi sessizliði dinleyen
Kim demiþ umut yok masumun çýðlýðýnda
Anlamsýz su aramak çölün ýssýzlýðýnda
Seraplarýn uzansa sýnýrsýzca önümde
Ey! Benim olan þehir, Ey! Benim olan ülke
Özgürlük denizine açtýðým yelkenli
Dönmesin bir daha, dönmesin geri

Yalnýzca senin yükün deðildir sýrtýmdaki
Bitiremedim henüz bu kederli bekleyiþi
Onun için ruhum teni asmaya karar vermiþ
Varlýðým bir hayalin ardýnda sürüklenmiþ
Deðiþmiþim sokaklarýn beni tanýmaz olmuþ
Evlerin bir korkunç drama kurban olmuþ
Çekilmiþ göklerinden gülümseyen aydýnlýk
Tükenmiþ denizleri, karada kalmýþ balýk

Seni görünce dilim çözülüyor aðýndan
Yasak meyvelerini alýyorum baðýndan
Ve kalmasýn diyerek þiirde sözde yerde
Yaþýyorum karanlýðý aydýnlýðýn içinde
Çaðlasýn vadimizi þenlendiren ýrmaklar
Açsýn kapýlarýný sonsuzluða saraylar
Hapsettim aþklarýmý zindanýna ey! Þehir
Bitsin artýk tutsaklýk yeter bize bu zehir
Bana göre deðil þöhret, ekonomi, politika
Bir sokak bilirim ben, bir yaðmur, bir de sevda…

Mehmet Nurettin Üstün












Sosyal Medyada Paylaşın: