VURUNCA BENİ
VURUNCA BENÝ
Hayat gözüme bir baþka görünür,
Mutluluk dört yandan sarýnca beni.
Birden bire gönlüm derde bürünür,
Güven duyduklarým kýrýnca beni.
Kaðýda dert döktüm, bu oldu þâným,
Vuslat hayâliyle geçer her âným.
Derde mesken olur þu gönül hâným,
Aþk ile yoðurup, karýnca beni.
Yüreðimde hasret, gönlümde keder,
Böyle bir duruma bilmem kim ne der?
Ömrüm hebâ oldu, vücûdum heder,
Hayâtýn þartlarý yorunca beni.
Aldým gurbet elde hasret tâlimi,
Gelince baþýma derdin zâlimi.
Anlamak isteyen anlar hâlimi,
Hasretin yoluna sorunca beni.
Ey gönlüm, ne dertler saklýdýr sende,
Yaran hiç kapanmaz, kanar bu tende.
Ne yüzler olur ki; silinmez bende,
Hâince sýrtýmdan, vurunca beni...
Ýsmâil Uz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.