dalgasýz denizler gibi düþledim onu hep
ve muhtemel
kendi kýyýlarýný nasýl dövdüðünü kimseye göstermediðinden...
suç bende.
iklimler kaybettirdim bir zaman elbet
yaramý sarma derdindeyken.
onu hiç düþünmeden...
utandým sonra.
utandým kendimden
kendi yaram dediðim gelinen günde
hiç de yara gibi durmadýðýndan yüreðimde.
sonra bir uzak yýldýz.
daha parlak olsa da öyle güvensiz.
hakký...
sonra þiirde dize,
sonra bir garip esinti.
göðümden gözlerime...
noktada sessizim.
ýssýz...
iþgal altýndaymýþým gibi üstelik
kök yakalasýn topraðý diye beklerken.
ýþýk düþürdüðüm karanlýkta,
seni düþünüyorum.
Ömür...
özgürlük gibi
ki seni baþka biçimde düþünemediðimden.
bir çocuða sayýp sarsan
o sana en yakýþan sesinle,
sarsan seni mutluluða sayan
renkli denizlerdeki gemiyi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.