Gölgeler yoluma düştü
Ben gönlümü gömdüm gömeli topraða,
hayatýn zehrini susuz içerim
Zifiri karanlýkta kaybolan bir gölge gibi
kaybolur giderim
Gözlerimin buðusu görünmesin,
mendilim ýslansa bile
Geceler boyu ruhum kaldýrýmlarda kahrolsa bile
Hayat çizgilerimi eze eze giderim
Gözlerinin karasýna geze geze giderim
Ardýmdan ne iz kalsýn, ne bir hatýram bilinsin
Ne olur anmasýn adýmý,
getirmesin yâdýna
Ben güneþlere muhtaç mýyým,
muhtacým karanlýklara
Ruhumu sigara gibi sarar da giderim
Ömrümü duman duman arar da giderim
Ellerimle tutamadýðým dallara,
tutunamadýðým yosunlara küskünüm
Solgun yapraklar gibi
ümitsiz düþtüðüm topraklara küskünüm
Ben giderim yalnýzlýða,
kahrolmuþluðumun burukluðuna
Ben sana, ben hayata,
ben kendime, ben her þeye küskünüm
Saçlarýmý avuçlayan ellerime,
Bahçemde büyüttüðüm güllerime küskünüm
Kara toprak nazlanma,
senin baðrýn benimkinden ak deðil
Ey zalim toprak,
senin kalbin benimkinden yumuþak deðil
Sen utanma, hançerini yüreðime sok,
Ýnan zerre kadar korkum yok
Sunduðun zehirleri defalarca içmiþim,
bunu da alýr susuz içerim
Kan kokusunu almaz olmuþ topraklar,
kanýmý güllerine banar da giderim
Bakarým cehennem ateþlerine,
kendi narýma yanar da giderim
Güneþte nur, cehennemde ateþ
Serseri kurþunlar gibi koþmadan olmaz,
Yürekleri yakýp da coþmadan olmaz
Nura doðru koþ, lakin yanmadan olmaz
Aþk þarabýný iç, kanmadan olmaz
Bir beyaz tütsü gibi tütmeden olmaz,
Mum gibi yanýp bitmeden olmaz
Yar yüreðine bakýp gitmeden olmaz.
Yarin sesini duyunca kara gözlerine dalar da giderim
Gölgeler yoluma düþtü
Gölgemi karanlýklara salar da giderim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.