Harcadým genç ömrümü, beyhûdelik hevesle,
Nicedir açýk aram, heyhat küstüm herkesle!
Artýk mânâ vecdini, üfleyen bir nefesle;
Gitmeliyim meçhûle, dünya yolundan uzak!
Gözyaþýyla sönmüyor, gönülde hiçbir ateþ,
Bilirim ödünç sular, ezelden beri kalleþ!
Bir yere dek dünyalýk, ana, baba ve kardeþ;
Yürümeliyim közden, kimsesiz yalýn ayak!
Ýrtikâbla dolmuþ da taþýyor yorgun dünya,
Kim demiþse kuluna, ’mânâ eþyada’ güya!
Tanrým gayri bitsin de þu rezil rüsva rüya;
Neymiþ hakiki çile, göreyim çýrýlçýplak!