Bir Kare, Bir Gözyaşı

Bazen bir kare yeter,
Bin kelimenin gölgesini aþar,
Zamanýn unutkan kýyýlarýnda,
Bir bakýþ, yankýsýný býrakýr.
Sözcükler susar o an,
Ve bir fotoðraf, ruhu sarar.

Bazense ne yaparsan yap,
Sýðmaz duygular cümlelere,
Bir gözyaþý, atlas gibi açýlýr,
Yeryüzü titrer o küçük damlada.
Bir damla, hayatýn özeti,
Ve evrenin en saf melodisidir.

Her bakýþ bir kapýdýr aslýnda,
Geçmiþle geleceðin buluþtuðu yere,
Fotoðraflarda kalan izler,
Sessizliðin dile geldiði masallardýr.
Bir an, tüm zamanlarý taþýr,
Ve sonsuzluðu gözlerde saklar.

Bir yürek çiçek gibi açar,
Her yapraðýnda bir aný saklar,
Gözyaþý, köklerde yankýlanýr,
Topraðýn þarkýsý olur.
Bir fýrtýna kopar derinlerde,
Ve anýlar sessizce yeþerir.

Bazý i mgeler kelimeleri yorar,
Bir bakýþ, bir nefes yeter anlatmaya,
Sessizlik, kendi dilinde konuþur,
Ve gözyaþý, en derin sýrlarý taþýr.
Zaman durur, evren susar,
Bir damla, yýldýzlara dokunur.

Sonunda her þey bir an’da birleþir,
Bir fotoðraf, bir damla ve bir bakýþ,
Hayatýn özü bu üçlemede gizlidir.
Ne bir kelime ne de bir çýðlýk,
Sadece bir gözyaþý yeter,
Dünyayý yeniden yazmaya.
Sosyal Medyada Paylaşın: