PİŞMANLIĞIN PARMAK İZLERİ
Bir beyaz kaðýda, umudlarýn imzasýný çoþkuyla býrakýþýn
Ardýndan.............
Toplanýyor eþyalar, önce traþ takýmýný koydun valizine
Geçen sene aldýðýn kýrmýzý kalpli battaniye kalsýn diyorsun.
Kara sepetinde kývranýyor acý bir hýçkýrýk
Ayak izlerinde takýlý kalmýþ gözyaþlarým
Umutla açýlan o beyaz sayfa, vedayla karardý
Uçurumun köþesinde yollar ayrýldý.
Yýllardan sonra yazmýþsýn bir mektup
Yüreðin yenicemi aðladý.
Pembe zarftaydý, ýslaktý.
Lise yýllarýmýzdaki toz pembe hayaller bulaþmýþtý
Piþmaným yazýyordu tekrar tekrar okudum
Keþke diyordun, sessizce aðlýyordun
Batmýþ geminin ardýndan, kime aðýt yazýyordun.
Parmak izlerin piþmanlýðýndaydý...
Dünümde hep sen vardýn yarýnýmdan ayrýldýn
’Keþke’ demiyorum artýk...
Sen beyaz gelinliðimde kalan br damlaydýn
Vedam olsun mektubuna busem
.......... Anla artýk biz ayrýldýk.
Sema KETBOÐA
02.02.2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.