ortada,
babalarý sattýðýndan ilk gençlik düþlerini gün denilene
ve evet; ben gibi!
Faþizmi bilen çocuklar bile kalmadý.
iþçi dediðin aða sanýp kendini,
ömrünü törpülerken binbir dua ile tezgah baþýnda,
içinde arabesk öfke,
umut denilen en çok yine sana yakýþýyor,
yine senin hüzzam gözlerine.
yaðmur var þehrimde.
bahar yaz arasý hüzün.
ömrünü tamamlamýþ ahþap iskele misali
bir gýcýrtý almýþ ki yüreðimi, sorma.
tek mutluluk son denilende yine,
içine düþeceðimden belki.
bilsem ah,
bilsem nasýlýný da,
bilsem de geçip gitsem o son þarkýnýn naðmelerine...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.