YETER
Anlatmak istesem, ben þu ömrümü.
Ne kalem yeter, ne kaðýt yeter.
Sýra sýra dizsem, her bir günümü.
Ne kelâm yeter, ne dilim yeter.
Aðlamam çoktur, gülmemse yoktur.
Dostlarýnsa sözleri , yürekte oktur.
Her özlem yürekte, ateþten kordur.
Ne dereler yeter, ne derya yeter.
Dizsem diziye gelmez, yazsam yazýya.
Çare yoktur artýk , þu yürekte’ ki sýzýya.
Deðme hekim sakýn, kalbimdeki yaraya.
Ne neþterin yeter, ne merhem yeter.
Baðlarým bozuldu, güller, kokmuyor.
Gözde yaþlar bitti bak, artýk akmýyor.
Bülbüller küstü güle, sustu ötmüyor.
Ne feryatlar yeter, ne nazlar yeter.
Koca ömür þimdi, böyle biterken.
O þirin hanemde, baykuþ öterken.
Gözlerimden kanlý yaþlar akarken.
Ne teselli yeter, ne öðüt yeter.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhlis sünbülcü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.