ÇOCUKLAR AĞLAMASIN
Gülüþleri vardýr, masum, saf ve temiz,
Þimdi gözlerinde korku,hüzün ve sessiz.
Savaþýn ortasýnda kaldý minik bedenler,
Ölmesin Allahým, yýkýlmasýn baþýna evler.
Çocuklar aðlamasýn, öksüz yetim kalmasýn,
Sabah güneþle uyanýp, akþam yýldýzlarla uyusun.
Ne bir kurþun,ne bir kin, ne de açlýk dokunsun,
Dünya onlarýn olsun, oyunlarla büyüsün.
Orta doðu afrikada duyulur hep çýðlýklar,
Yüreklerde hep korku,yaralý ve suskunlar.
Gülsün gözleri korkuyu unutsunlar,
Çocuklar aðlamasýn, hep güvende olsunlar.
Kimi yetim büyür, ilgisiz bir boþlukta,
Kimi evsiz, soðuk gecelerde tek baþýna.
Kimine el uzanmaz,sevgi þevkat dokunmaz
Çocuklar aç ve susuz, savaþlar neden bitmez?
Gürsoy Bayram
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.