Gökyüzünde hüzünlü bir bulut gibisin
Fýsýltýsý var rüzgarlarýna el sallandýðým
Alýþamadým ben bu hayat denen þeye
Kendimi ikna etmeye çalýþtým,baþaramadým
Gözyaþlarýnla beni boðdukca yüreðime kilit vurdum
Þartlarýn yordu beni vereceðim son nefesim oldun
Her adým atýþýmda cam kýrýklarýný serdin yoluma
Kurþun gibiydi zamanlar,yüreðimi delip geçtin
Kopmak istemediðim hayallerim yýktýn
Yüreðimde, yarýna çýkmaya ümidim vardý bitirdim
Bir deli rüzgarýnla savurdun attýn mechulle
Kaç akþam daha þarkýlarýn sözü senle bitecek,
Þerefine kaç kadeh kaldýrýrsam unutturacak seni
Bu meltem kokunu getirecek mi ilkbaharlarýn
Gözlerimi kapattýðýmda hüzün benimle mi olacak
Karanlýk ve ýssýz gecelerimde baykuþ çýðlýklarý
Baþýnýn üstünde sorti yapan yarasalar
Daha ne kadar kanat vuracak hasretinin kuytularýnda
Her gün doðuþunda mahkum çilesini yaþatma bana
Gökyüzün maviliklerini doldursan içimi
Gecelerime ýþýk ol arýnayým kara kirinden
YEÞÝLIRMAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.