ÖMRÜMDEN GİDEN GİDENE

Alýþtým gitmelere neden iç çekiyorum
Kalbim narin bir çiçek soldu kýrýldý gitti
Ömrün son demleri mi hep yaprak döküyorum
Baharým kýþa döndü anlýk görüldü gitti

Seyre daldým öylece gidenlerin ardýndan
Ýnsan nasýl vazgeçer kök saldýðý yurdundan
Yoruldum bezdim artýk þu dünyanýn derdinden
Saatler hep kedere hüzne kuruldu gitti

Mutluluk bir düþ imiþ tez uyandým yok oldu
Aðladým feryad ettim içim kahýrla doldu
Þu gönlüm neler umdu yazýk ki neler buldu
Hayallerim topraða köksüz karýldý gitti

Gururum törpülendi yerle yeksan gibiyim
Kervan geçmez bir yerde kör kuyunun dibiyim
Kendi yurdumda bile sanki bir ecnebiyim
Feryadýmý duyan yok sözler yoruldu gitti

Sevda ektiðim toprak hep yalnýzlýk boy verdi
Artýk vazgectim aþktan çetrefilli ve zordu
Bir cümle daha yazmam kalbim kalemi kýrdý
Ýþ iþten geçti çoktan defter duruldu gitti

Ayþegül BAHÇECÝ
03.12.2024
Kocaeli
Sosyal Medyada Paylaşın: