Kalabalýk bir caddede yürüyorum týklým týklým insan seli içinde ne seslerini duyuyorum ne de bir insan görüyorum sen yoksun ya yanýmda sanki bomboþ bir sokakta ilerliyorum insanlarýn içinde yüzlerinin altýnda kötü kokulu ruhlarýyla konuþuyorum yokluðunda gerçek kimliðini özledim oysa sen her zaman gerçek kimliðini sakladýn belki de hiç bir zaman gökle yer birleþmeyecek ama ben seninle bütünleþip kavrulacaðýmý biliyorum büyük bir aþkýn en heyecanlý dakikalarýnda sarmaþ dolaþýn sarhoþluðunda seviþen bedenlerimiz deðil ruhlarýmýz olacak ve sen bir gün arkanda iz býrakmadan çekip gideceksin ve beni o kalabalýkta yanlýzlýðýmaterk edeceksin
Sosyal Medyada Paylaşın:
şirine_35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.