Üstüme Gelmeyin

Doðarken anam aðladý doðduðumda ben,
Bir ömür geçti gamla hiç olmadý güldüren,
Soðuk musalla taþýnda namazýmý kýldýran,
Üstüme gelmeyin sahte dostlarým,
Siz deðilmisiniz beni, yaþamadan öldüren.

Her seveni yâren sanýp her caný yoldaþ bildim,
Aðlayanla aðlayýp her gülen ile güldüm,
Birkez sýrtýmý döndümse binlerce kez gömüldüm,
Üstüme gelmeyin yâr bildiklerim
Varlýðýnýz bana ceza, Ben’se size ödül’düm.

Yýllarca koþtum hep peþiniz sýra,
Gah divâna kývrýldým gah bir hasýra,
Gördüm’ki sadâkat etmiyor para,
Üstüme gelmeyin vefasýz kullar,
Yine kimsesizim, yine fukara.

Bir verip beþ aldý talihim benden,
Ezilen ben oldum bu sahte düzen’den,
Derd’e davacý deðilim þikayetim üzen’den
Üstüme gelmeyin gam simsar’larý
Ne yol’dan þikayetçiyim,
Ne’de yolu çizenden.

Aþký kutsal bilip sevdikçe sevdim,
Bazen gelin oldum bazen güvey’dim,
Her kapýya kul olmazdým Hakký bileydim,
Üstüme gelmeyin sevgisiz sevgililer
Artýk ilâhi bir aþka boynumu eðdim.

Ne bir bardak su veririm
Ne bir lokma aþýmdan,
Dökülen saçlarým gibi bir bir düþün baþýmdan,
Sayenizde gün görmedim
Bu gencecik yaþýmdan,
Üstüme gelmeyin caným diyenler
Kýymetli deðilsiniz artýk bir damla gözyaþýmdan.


FEVZÝ EMÝR YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: