Kış Güneşi ve Ayaz

Kýþ güneþi daðýn ardýna sindi;
Ayaz sokaklarda cirit atýyor.
Henüz daha yeni girdi ikindi;
Kaçarak gidiyor, erken batýyor.

Gece, soðuk daha gaddarlaþýyor;
Kapý kapý gezip, meydan okuyor.
Kutuplardan ithal hava taþýyor;
Canlýlarý köþe köþe sokuyor.

Dýþarda kalanýn çekeceði var;
Ciðerine iþler karýn soðuðu.
Issýz sokaklarda kar nöbet tutar;
Köpekleri saklar aðaç kavuðu

Gündüzler kýsaldý, geceler uzun
Yýldýzlar dünyaya göz kýrpýyorlar.
Yola çýkana var sürprizi buzun;
Kayan ayaklara el çýrpýyorlar.

Gökte Ay, gölde su, yerde taþ üþür;
Yuvasýzlar gece ne yapar acep?
Daðda aç tilkiler, kurtlar uluþur;
Keklikler, tavþanlar teyakkuzda hep.

Sobalý evlerin bacasý tüter;
Gece ayazýna karýþýr duman.
Seher müjdecisi horozlar öter;
Kuzey rüzgârlarý çalýyor keman.

Hava enginleþti, sis, duman çöktü;
Görüþ mesafesi yarýya düþtü.
Poyraz acý esti, güneþ sönüktü;
Tüm serçeler saçaklara üþüþtü.

Her canlý sabýrla bekler baharý;
Cemre bir bir düþer, hava ýsýnýr.
Baharýn soluðu eritir karý;
Yerler çiçeklenir, çimen yekinir.

Mehmet Postallý / 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: