Dili Dikenliler

Kumaþým narindir her beze uymaz
Kýrgýným, kýranlar hiç elem duymaz
Hatýr, gönül, vefa bilmeyenlerin;
Adâlet Sahibi yanýna koymaz

Kýran pek piþkindir, kýrýlan susar
Tok söz yüreðinde býrakýr hasar
Sen sus, beni dinle, anlayýþ tam bu;
Senin üzülmene kim kulak asar

Gününü gün eder, bakmaz yarýna
Ýncitici sözler gider aðrýna
Ýyi ki ahrette hesaplaþma var;
Dar zamanda yetiþecek darýna

Her insan aklýnca yolunu bulur
Kibirli, kibrine batar, boðulur
Ey gönül üzülme, hayat geçici;
Kim ne yaptý ise yarýn sorulur

Kaprisle, egoyla yaþamak niye?
Hayat geri gitmez tek bir saniye
Büyuklük taslayan ve hâkir gören;
Biri için bu en düþük seviye

Kendini beðenen bulamaz huzur
Her dem baþkasýnda aranýr kusur
Arasan da bütün eczaneleri;
Kibir marazýnýn devasý yoktur

Ýnsaný büyütür dostun varlýðý
Alçaltýr, küçültür karýn darlýðý
Nefsine yenilen zavallý kiþi;
Aklýnda tutmalý hep mezarlýðý

Kimi insan ruha huzur veriyor
Kimisi de gerim gerim geriyor
Gönüle girmeyi hiç bilmez amma;
Kýrýp, incitmeyi pek beceriyor

Kýymet bilmeyene, kýymet verilmez
Kasýtlý eylemler mâzur görülmez
Kýrarak, dökerek, yüz ekþiterek;
Gönül kapýsýndan asla girilmez

Gönül insanýndan gelir mi zarar?
Gönül arsasýna konaklar kurar
Sevilir, sayýlýr yumuþak huylu;
Dili dikenliler ne iþe yarar.

Mehmet Postallý / 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: