SANA YANAN KALBİM

Sen benim içimi öyle yaktýn ki,
Gün göðe kavuþamadý, gece dinmedi.
Bir damla yaþ gibi düþtü yýldýzlar,
Yürek yangýnýnda kül oldu cümle kainat.

Kalbimi öyle paramparça ettin ki,
Her kýrýk, bir ömür boyu batacak bana.
Sessizliðin bile çýðlýk oldu kulaklarýmda,
Hangi kelime söndürebilir ki bu ateþi?

Ben acýmla eve sýðamadým,
Her duvar dar geldi kederime.
Gölgem bile kaçtý benden,
Adýmlarým mezar taþlarýna yazýldý.

Sen ahýnla mezara sýðma,
Yerin göðün yükünü hissetsin omuzlarýn.
Kurduðun her düþ, yýkýlan bir hayal,
Bildiðin her yol, kaybolan bir yön olsun.

Beni yýkan gözlerin mi, sessiz vedan mý?
Ýçimdeki boþlukta yankýlanýyor sorular.
Ama en çok kalbimi yaralayan,
Sana verdiðim sevgimin sahipsiz kalýþý.

Þimdi, sen neredeysen, bulutlar aðlasýn,
Yaðmurlar sana her adýmda yoldaþ olsun.
Beni unuttuðun her an, bir yýldýz sönsün,
Ve hatýrladýðýnda, yeniden doðsun gökyüzü.

Ben yangýnýmla yaþamayý öðrendim,
Küllerimden doðmadým, doðmak istemedim.
Ama sen, benim yüreðimde býraktýðýn izlerle,
Her zaman gömülü kalacaksýn bir þiirin içinde

Sen benim içimi öyle yaktýn ki,
Ateþin, etimi deðil ruhumu kavurdu.
Canýmýn acýsý göðe uzandý,
Yer sustu, gök aðladý.
Yalnýz kalmadým acýmda,
Ama yine de yapayalnýzdým.

Sen kalbimi öyle paramparça ettin ki,
Her kýrýk parça, baþka bir dünya oldu.
Ýçimde kopan fýrtýnalar,
Ne duruldu, ne bir limana vardý.
Ýliklerime kadar hissettim seni,
Ama yokluðun, beni kemiren bir yara oldu.

Ben acýmla eve sýðamadým,
Dar geldi dört duvar,
Hatta sokaklar bile küçük kaldý.
Adýmlarým beni taþýyamaz oldu,
Her yer senden izler taþýrken,
Hiçbir yer seni geri getirmedi.

Sen ahýnla mezara sýðma,
Sana yüklediðim her kelime,
Bir zincir olsun boynunda,
Sessiz bir aðýt gibi dolaþsýn içinde.
Sen beni gömdüðün gibi,
Kendini de gömdüðünü anla bir gün.

Sana sitem deðil bu,
Yalnýzca bir kalbin yansýmasý.
Sen ki benim gecemdin,
Ama karanlýðýn beni boðdu.
Sen ki yýldýzýmdýn,
Ama parlaklýðýn gözlerimi kör etti.

Þimdi, bu þiir yalnýzca senin,
Her harfi, her hecesi sana adanmýþ.
Bir gün okursan eðer,
Beni deðil, kendini bul diye yazýldý.
Çünkü ben,
Senin býraktýðýn boþlukta kayboldum.

Ve þimdi sana söz,
Adýný artýk rüzgarla anacaðým,
Sessiz, yanlýz,dokunmadan,
Ama hiç unutmayarak...
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: