UNUTMA

Senin yüreðinde bir kez öldüm,
Öyle sessiz, öyle derinden.
Bir nefes kadar çabuk, bir rüya kadar kýsa,
Ama biliyor musun?
Sen benim yüreðimde her gün ölüyorsun.
Her sabah, her gece,
Her bakýþýnda kanayan o eski hatýrada.

Yar, sana söylüyorum,
Sen ki gözlerimde yýldýzken bir zaman,
Þimdi karanlýk oldun,
Bir gölge gibi dolaþýyorsun içimde.
Her adýmýn bir aðýrlýk,
Her sözün bir hançer.
Unutma, yar unutma,
Bu yara sende kaldý.

Ben seni sevdim, öyle derin, öyle çýplak.
Yüreðimle dokundum her köþene,
Ama sen beni harcadýn,
Bir çiçeði koparýr gibi,
Bir yaðmuru keser gibi.
Unutma yar, sen koptun dallarýmdan,
Ama her yapraðýnda adýn yazýlý hâlâ.

Her gece gözlerim kapanýrken,
Sana bir mezar olur bu yürek,
Ve her sabah yeniden kalkar taþý,
Yine sen ölürsün orada,
Sessiz, aðýr, yalnýz.

Bilirim, unutursun sandýn,
Unutulur her acý, her iz,
Ama yanýldýn yar, yanýldýn.
Ben seni içime gömdüm bir zaman,
Sen ise orada yeniden solmaya baþladýn.

Sana hitabým bu,
Sana son kalan cümlelerim.
Bir aynanýn karþýsýnda deðil,
Benim gözlerimde bak kendine,
Göreceksin,
Yüreðimde nasýl öldüðünü,
Ve her gün nasýl yeniden öldüðünü.

Unutma yar,
Beni unutsan bile,
Ben seni her gün anarken,
Sen her gün bu yürekte öleceksin.
Unutma, ne adýný, ne yalanýný,
Ne de bende býraktýðýn bu koca boþluðu…

Unutma yar,
Bütün kaybolmuþluðunda,
Sen hâlâ bende ölüyorsun,
Her nefeste, her gecede,
Ve her doðan günde…
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: