Sen, gittin gideli buz kesti yüzüm
Yýktýðýn kaþýmda yine sen varsýn
Ýlendi dizlerim; can, yakar düzün
Yettiðin baþýmda yine sen varsýn
Akýldan çýkmýyor þahin gülüþün
Beni benden aldý, müþfik oluþun
Keder mi neþe mi? çekip, gidiþin
Ýttiðin döþümde yine sen, varsýn
An be an özlemin; Ecel’e, döndü
Hanemin ocaðý; küllenip, söndü
Üstüne baykuþlar, tünedi kondu
Sýktýðým diþimde yine sen varsýn
Ermeden çiçeðe; yazým, kýþ oldu
Tükendi, ümidim hayal düþ oldu
Viran olan þehre kehle, baþ oldu
Yittiðin kýþýmda yine sen varsan
Kýrýldým ve lakin, deva bulamam
O, yoksa yeminle mutlu olamam
Cemali der beteri canlý kalamam
Tattýðým aþýmda yine sen, varsýn
Ben seni silemem can gibi yarsýn ..
H.C.ÖRS (Cemali), Ankara - 12.2024 (A - 380)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.