Paylaþýlacak ne çok mesele varmýþ gibi, Uzaklardan, Bir odanýn köþesinden, Göðsümde oturan kayanýn tepesinden yuvarlanan, Ete kemiðe bürünmüþ sessizliðin: Sýrtýmdaki ellerinden dökülen lekeler gibi, Bir tabutun tahtalarýndan yapýlmýþ, Bir masada tek baþýma, Efsunlu bir masaldan; Ýki yüzlü bir kâbustan hortlayan cesetlerin kini üstümde. Pay edilecek ne çok hatýranýn, Kabuklarý, döküntüleri: Kendi içlerinde birbirlerine kenetli örüntüleri varmýþ ki... Bilmiyorum! Hepsi, literatürümde; Duyulan laçka zaman kipiyle kazýlý, Aþk, sevgi, merhamet, Hepsi, ruhumdaki kuyularda, Boyunlarýndan, Çirkef kelimelerimin ipleriyle asýlý.
Bir kucaklaþma biçimiydi, Her þeyin benimle yalanlarýný paylaþmasý, Bir selamlaþma biçimiydi, Her þeyin benimle vedalaþmasý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.