DUDAKLARIMDA ÜŞÜYÜP DONACAK ŞARKILAR

Çocukluðumu sokaklarýna gömdüðüm o belde
Seninle mutlu seninle güzeldi
Þarkýlar umut doluydu, yüreðim aþktan sarhoþtu
Bir aþk ki ; akþamlarý babam, sabahlarý ailem
Pembe mor’a boyardým günleri, gecelerimi
Yýldýzlar þarký söylerdi gökyüzümüzde
Nasýl anlatsam ; öylesine sýcaktý bakýþlar
Ýçten ve muhabbet doluydu insanlar

Öylesine sevmiþtim mazimle paylaþtýðým ömrümü
Onlarla yaþamaya deðerdi dünya
Bazen çocuklaþýrdý bizimle hep büyüklerimiz
Masallarýný dinlemek akþamlarýmýzýn
En güzel zamanlarýydý... sonra uyumak sihirli düþlerle
Hiç bir ressamýn resimleyemediði
Hiç bir ozanýn þiirleyemediði yýldýzlý gökyüzümüz
Þaheserdi, þahaneydi

Zaman geçti sessiz ve habersiz
Sevdiklerimse gittiler uzaklara apansýz
Sessiz gelip gitti postacýlar kapýmýza
Hiç bir haber getirmediler onlardan
Renkli tablolar çizdiðimiz tuvallerimiz
Sisli bir akþamýn gri rengine büründü
Yazmaya çalýþtýðým þiirlerim
Aðýtlara sevdalandý, hazan vakitlerinde
Mevsimler sarardý, yaðmur gözlü çocuklar
Unuttu sýcak yaz akþamlarýnýn kahkahalarýný

Þimdi uðurlayýnca o þiir dolu zamanlarý
Derin bir iç yanmasýyla baþlar yaþantýlarým
Pencerede kuþlar, bir de kediler tamamlar
Yalnýzlýðýmý
Bir hasret türküsü olur mazimde yitirdiklerim
O, yokluðundan sevdiðim aradýklarýmýn
Bir gökyüzü aðlar, bir balýklar mavi mavi sularda

Birgün daha yaþlanýr zamaným, tel tel gümiþi
O yok, bu yok, diye aðlarým
Özlediðim sýcak akþamlar
Kalmadý artýk
Yýldýzlar yanýp sönsün geceye
Aðlamasýn bulutlar
Unut beklemeyi
Trenler hep boþ döndü umuttan yana
Beklentiler hiçe tutsak
Biliyorum artýk
Mazi kalbimde çukurlar açacak
Boþuna bekleyeceðim
Hüzün yüklü trenleri

Yarýn yine yaðacak yaðmurlar
Dudaklarýmda üþüyüp donacak þarkýlar

Günay Koçak

29. 11. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: