Geçerken
Göç kuþlarý
Hüzün ayazý ekerdi kanatlarýyla
Þehre
Mayalasýn diye
Sonbahar
Gökyüzünü kýþa
Sonra
Sahiplenip
Göðün yetim kaçaklarýný
Ak bir döþek sererdi gözlerimize
Toprak ana
Ki; bizim
Kýþ söylenceleri
Ýçimizde saklý bir ezgiydi
Dudaðýmýzdan çýkan söz
Donup kalýrdý sokaklarda
O zaman
Kaldýrýp baþýný
Kaçýrýrdýn gözlerini
Göðe duvar
Evlerden uzak iklimlere
Sanki
O an
Yüreðine toplanýrdý
Þehrin
Bütün kýþ ayazlarý
Sarýlýp öperdim
Tenin dudaklarýmda kar kokardý...
Taylan KOÇ