Örtük sýnýrlardaki biz olmadýðýmýz duygulara evrilirkenki bocalama Karanlýða kulaç atarken boy vermekten ürkmekti derinliklerin bilinmezliði
Sonsuzluða akan çýðlýk çýðlýk iç zerrelerimiz
Amaçlanmamýþ zamanlar kazýlýr Bilinç koridorlarýna Yanýlgýnýn ana yurdu Öz evladý bir sýzý kemirir durur Biyopsideki bir et parçasý beyni
Var oluþun yok oluþlarý öldürdüðü bir döngü Bir duygunun öz suyundan yeni bir filiz dokunuyor kalbe Ýnsan yine de bir kütle
Ölümden daha yaþlý daha genç bir acýydý yas Kaç mezarda ottu Kaç duyguyu sesiyle kefenledi Kaç aðýtýn içine akýttý kanýný Kemiklerini ezen bir gökyüzü ötüyordu oysa teninden önce gövdesini
Cümle mabetlerinde Müebbet yemiþ gözü pek sessizliðe teslimiyet Vatandý mezarlar ölüme sýðýnan deðerlere
Ýzlenilen her kötülük ateþe veriyor inancý Kül daðlarý þimdi içimiz Köz öbekli hikayeler anlatýyor Ýçimizde uyuttuðumuz acý gülüþümüzün arka fonunda
Ne gidenler ayný acýda gömülü Ne gelenler ayný sevince gebe Ýnsan aðaçlarýn dibi Mumyalanmýþ orman karanlýðý sabýr iþlemeli tenlerde
Sosyal Medyada Paylaşın:
rengim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.