CESARET KALMADI BENDE

Sevda kalesinin en zirvesini,
Sarmaya cesaret kalmadý bende.
Ayrýlýk resminin çerçevesini,
Kýrmaya cesaret kalmadý bende.

Kendimi kaybettim gönül baðýnda.
Umut, hislerimin çok uzaðýnda.
Her daim cânânýn kalp otaðýnda,
Durmaya cesaret kalmadý bende.

Dolaþmýþ gibiyim kurak çölleri.
Mesken etti bana yâr meçhulleri.
Ufuklara dalýp, saf hayalleri,
Kurmaya cesaret kalmadý bende.

Yoruldum gurbetin her kederinden.
Hançeri baðrýmý deþti derinden.
Hasreti, alnýnýn orta yerinden,
Vurmaya cesaret kalmadý bende.

Yalnýz kapýlýrken büyük tûfâna,
Sükûnet gelmeli diye bu cana,
Dümenimi kýrýp, ýssýz limana,
Varmaya cesaret kalmadý bende.

Saadet vermeden bu namert düzen,
Yaþarken rûhuma giydirdi kefen.
Kabahatmiþ sevmek, bilmem ki neden?
Sormaya cesaret kalmadý bende.

_/’ Ýbrahim Halil MANTIOÐLU ’\_
Sosyal Medyada Paylaşın: