KİRLİ ÇAMAŞIRLAR

Artýk evlerin balkonlarýnda deðil,
Çarþýnýn tam ortasýnda kirli çamaþýrlar cirit atýyor.
Çarþý eski çarþý deðil, yüzler gülen yüzsüzlere gebe,
Laðým çukuruna düþmüþ yüzler kokuyor her taraf,
Köy þehre, þehir entrikalara raks çalýyor.
Zamanýnda fahiþelerin de bir gururu vardý.Onu da kursaklarýnda býraktýlar.
Fahiþeliðin bin türlüsünü çýkartýlar.Hangisini saysam ?
Masum yüzlü çocuklar,kendi gölgesinde dev aynalar görünce, aynanýn kime tutulduðunu unuttular.
Ya da ömrü boyunca parazit gibi yaþayanlar, beslendiði gövdeyi ölümsüz sandýlar.
Kahpelik,kepazelik ve kayýrmayý dostane bir araç olarak kullandýlar.
Asaletin sözde deðil özde olduðunu unuttular.
Beyaz tülbentli annelerin sözlerine riayet etmedikleri yetmiyormuþ gibi, sözlerini gericilik olarak algýladýlar.

"Dünya aydýnlýk sabahlarýný yitiriyor usul usul."sözlerin sahibi hala þiirlerle reçete yazýyor.
Ve bu sözler,hasta beyinleri tane tane iyileþtiriyor.
Ona (Þükrü Erbaþ)sormak lazým,söylediði sözlerin bir bir emrine uymasý nasýl bir duygu?
Mesele sözlerden mý,bozulan sistemden mi?
Öngörüleri merak ediyor þair ceketine bürünenler.

Yaðmurlar ýslatmýyor kirpikleri, süzülen yaþlar yaðmur deryasý.
Kar yaðmýyor bu diyarlara, pasak yürekler beyaz örtüden ne anlar?
Tüm cisimlere yüklenen anlamlar,anlamýný yitiriyor.
Hayatý yaþamalý mý insan,yoksa sorgulamalý mý?
Sorgulamadan kazanmýyor çoðu detaylar.
Bunu bir anlayabilse insan denen yaratýklar?

Abdulsamet ÝLGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: