Göğümün yüzü

Adýný her andýðýmda
senli bir dua yükseliyor gökyüzüne
Göðümün yüzü gülüyor.
Yýldýzlar bu kez de bana þahitlik ediyor
Senle baþlayýp ,
senle bitsin istiyorum
sonsuzluða emanet tüm cümlelerim

Sevdiðim, kanatsýz meleðim
Sen ki , benim en suskun çýðlýðým,
En efkarlý keþkem
En uzun gecem

Sen ki, adýnýn anlamýnda büyüyen
nurunla bir geceyi aydýnlatan o ýþýk,
Ben ise gölgelerde gizlenen biçare aþýk

Kaç ülke uzaðýmdasýn
Kaç uygarlýk kaç okyanus
geçmeli sana ulaþmak için
Yokluðuna mahkum daha kaç yalnýzlýk biriktirmeliyim
gönlümün kýrýk kumbarasýnda
kaç güneþin arkasýnda saf tutmalý bu yürek
Ki bir kez deðsin diye o ýþýk bu aciz bedene.

Sahi!
Hangi mesafe silebilir ki seni benden
Mülteci rüzgarlar sýnýrlarý aþýp
getirmese de kokunu,
hayalin bir kez olsun düþmese de sözlerime,
Dilim suskunluða prangalansa da.
Gözlerimi her kapattýðýmda,
o sesin yankýlanýyor düþlerimin boþluðunda,
Sanki , 90 lar da bir þarký gibi,
yarýda býrakmaya gönlümün el vermediði.

Sevdiðim;
Çýkmazlara meftun bir sevda bu,
tarif edemediðim, edemeyeceðim.
Bildiklerimi unutturan ,
Mantýðýmý susturan.
ama bildiðim tek þey,
sen yoksan, dünyamýn rengi gri
kelimelerim yarým,
Aldýðým nefes acý,
Ýçtiðim su ,yediðim lokma haram.
Þairin dediði gibi;
“Sen benim yerde bulduðum , gökyüzümsün”
Belki ilk deðil ,
ama hep son sözümsün.

Sýnýrlarý çizilmiþ bir sevda bu,
Silmek ne mümkün.
Ellerin ellerime yabancý,
Tenin gurbet..
Nefesin gurbet..
Kokun gurbet..
Kýrký çýkmýþ bir ömür ile,
Ben ise hep sana hasret…

Ýmkansýzmýþ derler bu sevdaya,
Belki haklý ,belki de deðiller.
Mantýðým vazgeç diyor,
Kalbim söz dinlemiyor.
Zaman her þeyin ilacý,
Sonsuzluðun sahibi yazdýysa reçeteme.
Daha ne gerek var düþünmeye

Sevdiðim;
Sen bana,
Gökyüzü kadar uzak , aldýðým nefes kadar yakýnsýn.
Yazmaya geç kaldýðým bir þiirin en güzel mýsrasýsýn,
hiç tamamlanmayan,
ama hep var olan.

Uður Kýlýç
22.11.2024
Sosyal Medyada Paylaşın: