Karanlık

Karanlýk

Karanlýk iner aðýr bir perde gibi,
Gökyüzü susar, yýldýzlar kaybolur.
Sessizlik yankýlanýr boþ sokaklarda,
Bir yalnýzlýk türkü tutturur.

Göz gözü görmez, ama görür kalp,
Gölgeler fýsýldar bir þeyler yavaþça.
Korkunun nefesi dolanýr boyunda,
Ve akýl bir kuyunun derininde yaþar.

Karanlýk, bir sýrdýr, bir bilmecedir,
Kimine huzur, kimine dehþet.
Bazýsý sýðýnýr gölgesine usulca,
Bazýsý kaçar ondan nefes nefese.

Ama bil ki karanlýk sadece bir örtü,
Iþýðýn dinlenmek için çekildiði yer.
Ve unutma, en karanlýk anda bile,
Bir kývýlcým yeter yeniden doðmaya.

Karanlýk korkutmaz beni artýk,
Gözlerimi kaparým, içime bakarým.
Çünkü her karanlýk,
Iþýðýn doðumuna hazýrdýr, bilirim.
Sosyal Medyada Paylaşın: