Gitme, yaralý yüreðine kurban olduðum. Tam yol demeden bir daha düþün. Sýðýnacak baþka bir liman bulamazsýn! Kýyýsýnda dolaþacaðýn sahiller yok! Kýzaða al hayallerini! Klavuz’un yok, rotan belirsiz. Yelken açma bilinmedik sulara. No’lur zanýn acýmasýzlýðýna kurban etme, no’lur gitme! Aldýrýs etme yüreðinin geçmiste aldýðý darbelere. Býrak zifiri karanlýk onlarýn olsun Sen koþ hayallerin ardýndan! Tohum karanlýkta yeþerir bilirsin. Aþklar da öyle. Gitme! Göreceksin yeniden yeþeren tohumlarý, Geceden bakiye kalan kýrýk dökük aþklarý, Göreceksin umutla uyanýþlarý! Her gün yeni bir umudun doðuþudur gitme. Ýlle de gitmek istersen, Gün doðarken git. Belli ki de çoktan seçmiþsin bir baþýnalýðý. Okyanuslar da sever bir baþýnalýðý. Gitme, sen kendini okyanuslarda tüketeceksin!.. Hangi limana varmak istersen var. Gittiðin yerde tükendiðini göreceksin! GÝTME…
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.