Ela Gözlü İronik Siyah

Dünün diabolik çizgileri arasýnda kimine ironik anýlar
Hiki-komori masalý anlatýr durur
Artýk yalnýz tanrýnýn dinlediði bir mozale frekansta
Aðlak gözlü Natsume... "Nee, mou sukoshi dake..."
Zannen dakara Mushi-sama ga shinda...
ve bir kýþ sabahý tanrýsý güler...

Bense pek gülemiyorum trajik halime.
Bahar bilmez uygarlýk çöküþleri,
Rengarenk, monokromatik...
Sinesinde en ayýp týbbi gerçekler...
Beyni bir dar-ý umumi gibi kayýtsýz.
Bu þarký öyle de böyle de biter!

Nasýlsa hiçbir kitapta yazýlmadý efkarýmýz
Ne zerdüþt bildi ne de ehli akashya...
Mýzýkçý bir çocuk gibi yalnýz tanrýya küstük biz.
Kendi kendimizi terk ediþlerimizde.
Aðýzda metalik bir tat...
Burunda kayýp ela kokular...
Hep aðlamaklý büyülü bir ses.
Ha! unutmadan, mümkünatý yok ya...
Bir de o var! nasýl desem yani hep var!
Her yokluðunda.

Çünkü ben geçmiþe küfrederim o ise geleceðe!
Bambaþka zamanlar bambaþka masallar içinde.
Bir mucize gibi umut tüccarlýðý yaptýk.
Belki tanrý buna da gülüyordur.
Kim bilir...
Sosyal Medyada Paylaşın: