Karamsarlýk çökmüþ tüm ormanlara. Aðaçlarýn dallarý tek tek kýrýlmaya baþladý. Yapraklarý çoktan sararmýþ, fark ettirmedi. Doðurganlýðýný kaybetmiþ, hüzünlenmiþ...
Yuvasýz kalmýþ kanadý kýrýk kuþlar. Oksijensiz kalmýþ tüm canlýlar. Kýzýl alev var olanlarý yakýyor. Magma eridikçe, puskuruyor.
Rüzgar sert esiyor, deniz kuduruyor. Bulutlarýn rengi çok küllleþmiþ. Bir hüzün ki renkleri bir bir siliyor. Aðlasa toprak kabul etmezmiþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.