Býraktýðým her þeysin lambada toz Güzde plak yanýðý bir iz Bir elimde kokmuþ solmuþ ceket Üþürken astarýna dokunmuþ çýyanlar Yeri göðü inlettim seninle Hýçkýrýklar, vaveyla, turna dolusu
Baktýlar bulamayýnca girizgahý Üzüm baðýnda dünlendiler Bugünlerde unuttuk diye Þiir de þair de býktý
Ýki adým sonra bir sokak Beþ gün üzerinde kaldý Küf ve biçik gül kokusu Azmansýn dolu ve diri Yürümem diyordum koþturdun beni
Bir akþam buluþmak üzere Ay ile gel ve görüþmek için Güller sereyim koynuna Masada kalan dut, ceviz krizantem Kehribar ile yoðrulan gözlerini Unutmam unutamam
Al þu topraðý Han kapýsýna býrak döllerimizi Çalkasýn ve içinde büyütsün Yýlký gibi dirilen nefesimizi
Senin sözlerinle büyüdü rüyalarým Geldiðin gün uyandýðým Kör olduðum doðrudur Þiir olamaz ama ruhum ümmi Ben unuttum yine bendimi ve kendimi
Beton ve deniz arasýnda Yýkýk bir çocuk masalý Sözlerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavİmge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.