Bir Düşün...

Bir ilkbahar düþün, çýplak aðaçlarýn yavaþtan tomurcuk verdiði,
Týpký eski bir yarayý sarar gibi, sessiz ve narin bir hevesle.
Bir sevda düþün, yüreði iliklerine kadar ýsýtan,
Ama bir fýrtýna gibi, ardýndan her þeyi silercesine…
Bir yaz düþün, güneþin altýnda parýldayan umutlar,
Dalgalarýn kumsala usulca dokunduðu, kýrýlgan düþler gibi.
Sýcak bir öpücük gibi beklerken ellerin,
Bir anda kaybolan gölgelerin ardýndan býrakýlan iz gibi…
Bir sonbahar düþün, yapraklarýn yere yavaþça döküldüðü,
Rüzgârýn savurduðu sararmýþ anýlar gibi,
Hazin bir çýðlýk yankýlanýrken,
Kokusu üstünde kalan o eski günlerin, acý bir tebessüm gibi…
Bir kýþ düþün, soðuðun kalbe iþlediði,
Her þeyin beyaza büründüðü, sükûnet ve sessizlikle örtülen.
Dondurucu bir ayrýlýk gibi, ellerin titreyerek býrakýr,
Kar altýnda gömülen, sevda ile yaralý o eski bahar…
Ve bir gün, bir bakarsýn ki,
Ýlkbaharýn umutlarý yavaþça solmuþ,
Yazýn sýcak rüzgârý, düþler gibi terk edilmiþ,
Sonbaharýn sararmýþ yapraklarý,
Birer birer dökülüp, sessizce kaybolmuþ…
Kýþýn soðuk nefesi, içimdeki her izde,
Beyaza bürünmüþ günler gibi unutulmuþ,
Bir zamanlar gülümsediðimiz o sokaklar,
Þimdi karanlýkta silinmiþ adýmlarla yalnýz kalmýþ…
Sosyal Medyada Paylaşın: